Teksty biblijne na tę niedzielę są apelem, aby nie osądzać innych, gdyż ci, którzy osądzają innych, mogą się mylić. Tylko Chrystus wie, co jest w sercu człowieka. Ludzie patrzą na wygląd, ale Bóg widzi serce.

W dzisiejszej Ewangelii uderzająca jest wyraźna różnorodność stylów i tematów poruszanych przez Chrystusa w tym fragmencie (Łk 6, 39-45). Pierwsza z nich to krótka przypowieść o niewidomych, którzy niechybnie wpadną do dołu, jeśli powierzą innym niewidomym opiekę nad sobą. Następnie czytamy o relacji pomiędzy uczniem a nauczycielem. Uczeń nie może wywyższać się nad swego nauczyciela i kontynuuje słynne porównanie słomy i belki, które w łatwy sposób ukazuje potrzebę spojrzenia na siebie, zanim zaczniemy patrzeć na innych.

Tekst kończy się zdroworozsądkową refleksją na temat rodzaju drzewa i owoców, jakie wydaje, odnosząc ją do człowieka, który wydaje dobre owoce w takiej mierze, w jakiej jego serce jest dobre.

W relacji Łukasza spotykamy się z pewnymi zaleceniami Jezusa skierowanymi do Jego słuchaczy. Jezus podkreśla, że ​​do pełnienia misji przewodzenia innym potrzebne jest czyste serce. W przeciwnym razie narażamy się na ryzyko, że będziemy przewodnikami niewidomych, którzy mogą wpaść do dołu i spowodować, że inni wpadną do rowu. Tylko ten, kto ma czyste serce, który usunął belkę ze swego oka, potrafi widzieć jasno i prowadzić innych ku dobru, kierować nimi bezpiecznie i unikać niebezpieczeństw. Kto nie usuwa belki ze swego oka, ten jest w błędzie i będąc ślepym, wyrządza więcej szkody niż pożytku, nawet gdy myśli, że czyni dobrze.

Ewangelia zawsze prowadzi nas do wnętrza, do głębi: żadne dobre drzewo nie wydaje złych owoców, ani złe drzewo nie wydaje dobrych owoców. W obliczu pokusy życia według pozorów Chrystus zaprasza nas, abyśmy stali się ludźmi, którzy zapuszczą w Nim korzenie i nakłania nas do wyrywania wszelkich chwastów z naszych serc, aby wydawać dobre owoce.