SKARBIEC | Parafia Jan Chrzciciel

Drodzy Parafianie i Goście!

Z wielką radością i wdzięcznością pragniemy zaprosić Was do miejsca szczególnej modlitwy i refleksji w naszym kościele – do Skarbca Relikwii.

Posiadanie tak bogatego zbioru relikwii Świętych i Błogosławionych, których życie stanowiło blask Ewangelii, nie jest rzeczą oczywistą dla każdej wspólnoty parafialnej.

Fakt, że możemy oddawać cześć tak wielu autentycznym świadkom wiary, jest owocem głębokiej troski i gorliwości naszego Księdza Proboszcza, który nieustannie zabiega o to, aby nasza parafia była duchowo bogata i umocniona obecnością Kościoła Triumfującego.

Składamy serdeczne podziękowanie Księdzu Proboszczowi za ten duchowy dar, który wzbogaca nasze życie liturgiczne i prywatną pobożność.

Po co Relikwie w Parafii?

Relikwie to nie tylko historyczne pamiątki. Ich obecność w kościele służy kilku kluczowym celom:

Obecność Świętych: Są namacalnym znakiem obecności i wstawiennictwa tych, którzy osiągnęli już wieczną chwałę. Przypominają nam, że świętość jest możliwa, niezależnie od czasów i okoliczności.
Zachęta do Naśladowania: Poprzez relikwie poznajemy życiorysy i charyzmaty Świętych, stając się ich naśladowcami – w miłości, prawdzie, miłosierdziu czy odwadze.
Łaska Wstawiennictwa: Cześć oddawana relikwiom to prośba kierowana do Boga za pośrednictwem Świętych, aby uprosili dla nas potrzebne łaski i umocnienie w wierze.

Zapraszamy do modlitwy przy relikwiach, by czerpać siłę i inspirację z ich życia. Niech ich wstawiennictwo chroni i błogosławi naszą wspólnotę.

Relikwia Krzyża Świętego

Relikwia Krzyża Świętego to najświętsza relikwia chrześcijaństwa, będąca fizycznym świadectwem męki i śmierci Jezusa Chrystusa.

Tradycja głosi, że Krzyż Prawdziwy (łac. Vera Crux) został odnaleziony w Jerozolimie w IV wieku przez Świętą Helenę. Po jej odnalezieniu, drzewo krzyża zostało podzielone na fragmenty, które rozesłano do najważniejszych centrów pielgrzymkowych. Te drobne fragmenty, zwane relikwiami Lignum Crucis (drewno krzyża), są czczone jako namacalny znak miłości Boga i Jego zbawczej Ofiary. Cześć oddawana relikwii nie jest oddawana drewnu, lecz samemu Chrystusowi, który na nim wisiał.

Historia odnalezienia Krzyża Prawdziwego (Vera Crux) jest ściśle związana z osobą Świętej Heleny, matki rzymskiego cesarza Konstantyna Wielkiego.

Tło historyczne (IV wiek): Po wydaniu Edyktu Mediolańskiego (313 r.) chrześcijaństwo zyskało wolność, a cesarz Konstantyn wspierał budowę kościołów w Ziemi Świętej.
Pielgrzymka Heleny: Około roku 326 Święta Helena, w podeszłym wieku, udała się do Jerozolimy w pielgrzymce. Jej celem było odnalezienie miejsc związanych z Męką Pańską, a przede wszystkim Krzyża, na którym umarł Jezus.
Odnalezienie na Golgocie: Helena miała odszukać miejsce ukrycia krzyży na Wzgórzu Kalwaryjskim (Golgota). Tradycja mówi, że krzyże zostały zakopane przez Rzymian lub zasypane, aby zaginął kult chrześcijański.
Weryfikacja: Odkryto trzy krzyże (Jezusa i dwóch łotrów). Aby zidentyfikować, który jest Krzyżem Prawdziwym, biskup Jerozolimy, Makary, miał dokonać próby: dotknięcie krzyżami chorej lub umierającej kobiety. Gdy kobieta została uzdrowiona po kontakcie z jednym z nich, uznano go za Krzyż Chrystusa.
Podział i Kult: Helena rozkazała podzielić Krzyż. Część pozostała w Jerozolimie (w Kościele Grobu Świętego), część wysłała do Konstantynopola, a trzecią część do Rzymu. W ten sposób relikwia Lignum Crucis (Drewno Krzyża) została rozesłana po świecie i rozpoczęto jej publiczną cześć.

To odnalezienie stało się powodem ustanowienia święta Podwyższenia Krzyża Świętego, obchodzonego 14 września.

Święty Andrzej Bobola

Prezbiter, męczennik, jezuita, Patron Polski
Lata życia: 1591–1657
Przynależność zakonna: Towarzystwo Jezusowe (Jezuici)
Kanonizacja: 17 kwietnia 1938 roku przez papieża Piusa XI.
Wspomnienie liturgiczne: 16 maja.
Patronat: Drugorzędny Patron Polski (od 2002 roku).

Urodził się w Strachocinie koło Sanoka, w szlacheckiej rodzinie. W wieku 20 lat wstąpił do zakonu jezuitów w Wilnie. Był kaznodzieją, spowiednikiem, a przede wszystkim gorliwym misjonarzem na Polesiu, zyskując przydomek "łowca dusz" (duszochwat). Jego intensywna praca duszpasterska, zwłaszcza w okolicach Pińska, przyczyniła się do licznych nawróceń, co naraziło go na wrogość ortodoksów. W czasie wojen kozackich, 16 maja 1657 roku w Janowie Poleskim, został schwytany i poddany bestialskim torturom, w wyniku których poniósł śmierć męczeńską. Jego nietknięte ciało odkryto w 1702 roku.

Św. Urszula Ledóchowska

Dziewica, Założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (USJK)
Lata życia: 1865–1939
Przynależność zakonna: Urszulanki Serca Jezusa Konającego (Urszulanki Szare)
Kanonizacja: 18 maja 2003 roku przez papieża św. Jana Pawła II.
Wspomnienie liturgiczne: 29 maja.
Patronat: Młodzież, nauczyciele, wychowawcy, polscy emigranci.

Święta Urszula Ledóchowska (Julia Ledóchowska) urodziła się 17 kwietnia 1865 r. w Austrii, w polskiej rodzinie hrabiowskiej. Po przeniesieniu się do Polski, wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie, poświęcając się pracy pedagogicznej.

Jej życie było nieustanną i radosną służbą bliźnim. W 1907 r. wyjechała do Petersburga, aby prowadzić internat, a podczas I wojny światowej działała na emigracji w Skandynawii, propagując ideę niepodległości Polski i opiekując się sierotami.

Po powrocie do Polski w 1920 r. założyła nowe zgromadzenie zakonne – Siostry Urszulanki Serca Jezusa Konającego (Urszulanki Szare), które miało żyć duchem miłości i prostoty. Jej dewiza „Naszą polityką jest miłość” i jej charakterystyczna pogoda ducha sprawiły, że jest nazywana Patronką Uśmiechu i jest wzorem dla nauczycieli, wychowawców i polskich emigrantów. Zmarła w Rzymie 29 maja 1939 r.

Wspomnienie liturgiczne: 29 maja

U tronu Boga wstawiaj się za nami, Matko Urszulo, wśród wybrańców nieba. Ufni stajemy z naszymi prośbami. Ty wiesz, jak bardzo łaski nam potrzeba. Rodzinom uproś moc trwania przy Bogu, Młodzieży ufność wbrew wszelkiej nadziei. Wyjednaj dziatwie, niech w rodzinnym progu Bóg ją zachowa od grzechu zawiei. Módl się za nami, byśmy wierni byli Bogu, Krzyżowi, Ewangelii świętej,

byśmy – jak Bóg chce- w wierze ojców żyli, Oddani Maryi bez zmazy poczętej. Matko Urszulo, przed obliczem Pana Przemów za nami Twe przemożne słowo. Bóg Cię wysłucha, niech łaska nam dana Odrodzi serca, zbudzi je na nowo. Boże, Ojcze miłosierny, Ty raczyłeś powołać św. Urszulę do naśladowania Twojego Syna, którego posłałeś na świat, aby głosił Dobrą Nowinę i dał życie wszystkim,

spraw, abyśmy za jej przykładem i przez jej wstawiennictwo przyczyniali się do zbawienia naszych braci. Amen

Święty Jan Paweł II

Biskup Rzymu, Papież
Lata życia: 1920–2005
Przynależność zakonna/stanowa: Biskup
Kanonizacja: 27 kwietnia 2014 roku przez papieża Franciszka.
Wspomnienie liturgiczne: 22 października.
Patronat: Rodziny, młodzi ludzie, Światowe Dni Młodzieży, Archidiecezja Krakowska.

„Totus Tuus” – Cały Twój

Święty Jan Paweł II (Karol Wojtyła) urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach. Od młodości związany z Krakowem, gdzie w czasie II wojny światowej pracował w kamieniołomie i jednocześnie studiował w tajnym seminarium duchownym. Święcenia kapłańskie przyjął w 1946 r.

Po latach intensywnej pracy duszpasterskiej, zwłaszcza z młodzieżą, jako profesor etyki, a następnie biskup i kardynał Krakowa, został wybrany na Stolicę Piotrową 16 października 1978 r. Był pierwszym papieżem Polakiem w historii.

Jego pontyfikat, naznaczony hasłem „Nie lękajcie się!”, trwał ponad 26 lat. Był niestrudzonym pielgrzymem pokoju i orędownikiem godności ludzkiej, który przyczynił się do upadku komunizmu w Europie. Pozostawił po sobie ogromne dziedzictwo teologiczne i moralne, a jego miłość do Chrystusa i Matki Bożej (wyrażona w słowach „Totus Tuus”) pozostaje dla nas wzorem. Zmarł 2 kwietnia 2005 r.

Wspomnienie liturgiczne:
22 października

Janie Pawle II nasz święty orędowniku, Wspomożycielu w trudnych sprawach Ty, który swoim życiem świadczyłeś wielką miłość do Boga i ludzi Prowadząc nas drogą Jezusa i Maryi w umiłowaniu obojga, pragnąc pomagać innym. Przez miłość i wielkie cierpienie ofiarowane za bliźnich, co dzień zbliżałeś się do świętości. Pragnę prosić Cię o wstawiennictwo w mojej sprawie... Wierząc, że przez Twoją wiarę, modlitwę i miłość pomożesz zanieść ją do Boga z ufnością w miłosierdzie Boże i moc Twej papieskiej modlitwy. Pragnę przez Jezusa i Maryje Za Twoim przykładem zbliżać się do Boga. Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała ojcu...

Święta Faustyna Kowalska

Dziewica, Zakonnica, Apostołka Bożego Miłosierdzia

Lata życia: 1905–1938
Przynależność zakonna/stanowa: Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia
Kanonizacja: 30 kwietnia 2000 roku przez papieża św. Jana Pawła II.
Wspomnienie liturgiczne: 5 października.
Patronat: Młodzież, Polska, diecezja płocka, Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia.

Apostołka Bożego Miłosierdzia

Święta Siostra Faustyna Kowalska (Helena Kowalska) urodziła się 25 sierpnia 1905 r. w biednej, rolniczej rodzinie. Od najmłodszych lat odznaczała się głęboką pobożnością. W wieku 20 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie.

Jezus Chrystus wybrał ją na sekretarkę i apostołkę Bożego Miłosierdzia. Poprzez wizje i objawienia, zapisane w słynnym Dzienniczku, przekazała Kościołowi i światu orędzie o nieskończonej miłości i miłosierdziu Boga. Otrzymała misję, by ukazywać światu nowe formy kultu: obraz Jezusa Miłosiernego z podpisem „Jezu, ufam Tobie”, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Święto Miłosierdzia Bożego (pierwsza niedziela po Wielkanocy) oraz Godzinę Miłosierdzia (15:00).

Zmarła 5 października 1938 r. w Krakowie. Dzięki jej posłudze, przesłanie Miłosierdzia Bożego stało się jednym z fundamentów współczesnego Kościoła.

Wspomnienie liturgiczne:
5 października

O Jezu, któryś św. Faustynę uczynił wielką czcicielką nieograniczonego miłosierdzia Twego, racz za jej wstawiennictwem, jeśli to jest zgodne z najświętszą wolą Twoją, udzielić mi łaski..., o którą Cię proszę. Ja grzeszny nie jestem godzien Twego miłosierdzia, ale wejrzyj na ducha ofiary i poświęcenia Siostry Faustyny i nagródź jej cnotę, wysłuchując próśb, które za jej przyczyną z ufnością do Ciebie zanoszę.

Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...

Święta Siostro Faustyno - módl się za nami.

Beata Maria de Jesus Crucificado, com hábito após a profissao.jpg

Święta Maria od Jezusa Ukrzyżowanego – Mała Arabka

Dziewica, Karmelitanka Bosa, Mistyczka

Lata życia: 1846–1878
Przynależność zakonna: Karmelitanki Bose (OCD)
Kanonizacja: 17 maja 2015 roku przez papieża Franciszka.
Wspomnienie liturgiczne: 25 sierpnia.
Patronat: Ekumenizm, Ziemia Święta, osoby konsekrowane.

Urodziła się w I’billin w Galilei, w katolickiej rodzinie obrządku greckomelchickiego. Wcześnie osierocona, wychowywała się u wuja w Aleksandrii. Odmówiła zawarcia małżeństwa, składając ślub czystości. Po odrzuceniu propozycji przejścia na islam, została ciężko zraniona nożem przez muzułmanina, ale cudem przeżyła. Po latach pracy jako służąca w Marsylii, w 1867 roku wstąpiła do Karmelitanek Bosych w Pau we Francji. Była obdarzona licznymi darami mistycznymi, takimi jak ekstazy, wizje i stygmaty. Była współzałożycielką klasztoru w Mangalore (Indie), a później wróciła do Ziemi Świętej, gdzie założyła klasztory karmelitańskie w Betlejem i Nazarecie. Zmarła w Betlejem w wyniku powikłań po złamaniu ręki, którego doznała podczas nadzorowania budowy klasztoru.

Wspomnienie liturgiczne:
25 sierpnia

Panie Jezu Chryste, w ciszy zaczynającego się poranka przychodzę do Ciebie. Prosząc o pokorę, zaufanie - Twój pokój, Twoją mądrość, Twoją siłę. Pozwól oglądać mi dziś świat oczami pełnymi miłości. Pozwól mi pojąć, że dzisiejsza moc Kościoła ma źródło w Twoim krzyżu. Pozwól mi przyjmować moich bliźnich jako braci, których chcesz kochać przeze mnie. Daj mi gotowość służenia moim bliźnim, aby całe dobro w nich zawarte mogło się ujawnić. Daj mi myśli niosące błogosławieństwo - zamknij moje uszy na każdą złośliwą krytykę. Pomóż mi aby mój język służył tylko dobru. Proszę, o Panie Jezu Chryste, abym dziś była radosną i szczęśliwą, aby wszyscy, których spotkam, w mojej obecności odczuwali Twoją Miłość-Miłosierną.

Święta Rita de Cascia

Zakonnica, Matka, Wdowa

Lata życia: ok. 1381–1457
Przynależność zakonna: Augustianki (OSA)
Kanonizacja: 1900 rok przez papieża Leona XIII.
Wspomnienie liturgiczne: 22 maja.
Patronat: Orędowniczka w sprawach trudnych i beznadziejnych, matki, wdowy, osoby cierpiące.

Urodziła się w Roccaporena we Włoszech. Od młodości pragnęła poświęcić się Bogu, ale z woli rodziców poślubiła Paola Manciniego, człowieka o gwałtownym i trudnym charakterze. Przez osiemnaście lat małżeństwa cierpliwie znosiła jego złe traktowanie i wypraszała jego nawrócenie, które nastąpiło na krótko przed jego tragiczną śmiercią z rąk wrogów politycznych. Kiedy jej dwaj synowie postanowili pomścić ojca, Rita modliła się do Boga, by prędzej ich zabrał, niż pozwolił im popełnić grzech zemsty – obaj zmarli w wyniku zarazy. Po śmierci męża i synów, Rita spełniła swoje młodzieńcze pragnienie i wstąpiła do klasztoru Sióstr Augustianek w Cascii. Przez ostatnie piętnaście lat życia nosiła na czole stygmat – ranę od ciernia z korony Chrystusa.

Wspomnienie liturgiczne: 22 maja

Święta Rito, Patronko spraw trudnych, Orędowniczko w sytuacjach beznadziejnych, cudna gwiazdo świętego Kościoła naszego, zwierciadło cierpliwości, pogromicielko szatanów, lekarko chorych, pociecho strapionych, wzorze prawdziwej świętości, ukochana Oblubienico Chrystusa Pana naznaczona cierniem z korony Ukrzyżowanego. Z głębi serca czczę Ciebie i zarazem błagam módl się za mną, o uległość woli Bożej we wszystkich przeciwnościach mojego życia. Przybądź mi z pomocą, o święta Rito i spraw, abym doznała skutków Twej opieki, by modlitwy moje u tronu Bożego stały się skuteczne. Wyproś mi wzmocnienie wiary, nadziei i miłości, szczerego i dziecięcego nabożeństwa do Matki Bożej oraz łaskę… (wymienić ją).

I to spraw, abym zwyciężywszy wszelkie przeszkody i pokusy, mogła dojść kiedyś do nieba i tam Ci dziękować i wiecznie cieszyć się towarzystwem Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus

Dziewica, Karmelitanka Bosa, Doktor Kościoła

Lata życia: 1873–1897
Przynależność zakonna/stanowa: Karmelitanki Bose (OCD)
Kanonizacja: 17 maja 1925 roku przez papieża Piusa XI.
Wspomnienie liturgiczne: 1 października.
Patronat: Misje Katolickie (współpatronka), Francja, osoby cierpiące na gruźlicę, lotnicy, Prowincja Małopolska Karmelitów Bosych.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus (1873–1897), urodzona jako Marie Françoise Thérèse Martin, to jedna z największych i najbardziej kochanych świętych Kościoła, ogłoszona Doktorem Kościoła. Pochodziła z pobożnej rodziny we Francji, a jej rodzice, Ludwik i Zelia Martin, również zostali kanonizowani.

W wieku 15 lat, pokonując liczne przeszkody, wstąpiła do zakonu Karmelitanek Bosych w Lisieux, gdzie przeżyła zaledwie dziewięć lat swojego życia. Mimo że jej życie upłynęło w ukryciu klauzury, bez spektakularnych czynów, stała się autorką przełomowego odkrycia duchowego – "Małej Drogi" (Drogi Dziecięctwa Duchowego).

"Mała Droga" polega na pełnym ufności oddaniu się Bogu, akceptacji własnej słabości i spełnianiu nawet najdrobniejszych, codziennych obowiązków z wielką miłością i wiarą, że Bóg jest Miłością Miłosierną. Teresa pragnęła być miłością w sercu Kościoła.

Zmarła na gruźlicę w wieku 24 lat. Po jej śmierci opublikowano jej pamiętnik pt. Dzieje duszy, który szybko rozszedł się po całym świecie, przyczyniając się do jej wielkiej sławy. Teresa obiecała, że "spuści deszcz róż" (symbol łask) na ziemię i jest patronką Misji Kościoła.

Wspomnienie liturgiczne: 1 października

Święta Tereso, której niebem jest czynienie dobra na tej ziemi.
Racz rzucić na nas obfity deszcz róż łask Jezusowych.

Boże, któryś rzekł: Jeśli nie staniecie się jako dziatki, nie wejdziecie do Królestwa niebieskiego, daj nam, prosimy w pokorze i prostocie ducha tak w ślady świętej Dziewicy Teresy wstępować, byśmy wieczną nagrodę otrzymać mogli. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.

O umiłowany Kwiecie Jezusa, uśmiechnij się do nas, a przez niewysłowioną słodycz Jego Dziecięctwa spełnił obietnicę twoją: rzuć na nas i na wszystkich ludzi deszcz róż, który by nam przypomniał nieskończoną miłość Boga naszego i wiekuiste wesele, jakie nam zgotował w niebie, gdzie mamy nadzieję wraz z tobą miłosierdzie Jego wyśpiewać na wieki. Amen.

O święta Tereso od Dzieciątka Jezus, przez przedziwną moc czynienia cudów jaką cię Bóg obdarzył, uproś mi łaskę ..., o którą z ufnością proszę Boga, za twoim wstawiennictwem. Amen.

San-Luis-Martin-y-Santa-Celia-Guérin.jpg

Święci Ludwik i Zelia Martin

Lata życia: Ludwik: 1823–1894; Zelia: 1831–1877
Przynależność zakonna/stanowa: Świeccy Małżonkowie
Kanonizacja: 18 października 2015 roku przez papieża Franciszka.
Wspomnienie liturgiczne: 12 lipca.
Patronat: Małżonkowie, rodziny, rodzice, osoby chore na nowotwory, wdowcy.
Wyróżnienie: Pierwsza para małżeńska kanonizowana razem w historii Kościoła.

(Rodzice Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus)

Święci Ludwik Martin (1823–1894) i Zelia Guérin Martin (1831–1877) są wzorem chrześcijańskiego małżeństwa i rodzicielstwa.

Ludwik był z zawodu zegarmistrzem, a Zelia prowadziła własną pracownię koronek (wzory point d’Alençon). Spotkali się w Alençon we Francji, a po ślubie w 1858 roku stworzyli dom oparty na głębokiej wierze, modlitwie, miłości i zaangażowaniu społecznym.

Mieli dziewięcioro dzieci, z których pięć dożyło dorosłości – wszystkie zostały zakonnicami. Najmłodszą z nich była Święta Teresa od Dzieciątka Jezus. Mimo osobistych tragedii (straty czwórki dzieci w młodym wieku), w trudzie wychowania i w pracy zawodowej widzieli drogę do świętości.

Zelia zmarła na raka w 1877 roku. Po jej śmierci Ludwik przeniósł się z córkami do Lisieux, by tam zapewnić im dalsze wychowanie. Zniósł także cierpienie związane z oddawaniem kolejnych córek do klasztoru karmelitanek.

Ich relacja była świadectwem miłości małżeńskiej, troski o dzieci i heroicznej akceptacji woli Bożej.

Zostali kanonizowani razem 18 października 2015 roku przez papieża Franciszka. Są patronami małżonków, rodzin i osób chorych na nowotwory.

Święta Matka Teresa z Kalkuty

Dziewica, Założycielka Zgromadzenia Misjonarek Miłości

Lata życia: 1910–1997
Przynależność zakonna: Misjonarki Miłości (MC)
Kanonizacja: 4 września 2016 roku przez papieża Franciszka.
Wspomnienie liturgiczne: 5 września.
Patronat: Ubodzy, osoby cierpiące na AIDS, Kalkuta, archidiecezja kalkucka.

Urodziła się w Skopje (obecnie Macedonia Północna), w rodzinie albańskiej. W wieku 18 lat wstąpiła do zgromadzenia sióstr loretanek w Irlandii, po czym wyjechała do Indii, gdzie przez lata nauczała w szkole dla dziewcząt w Kalkucie.
W 1946 roku, podczas podróży pociągiem, doznała "drugiego powołania" – wezwania, by opuścić klasztor i służyć "najbiedniejszym z biednych". Założyła Zgromadzenie Misjonarek Miłości (1950), którego celem była opieka nad umierającymi, trędowatymi, chorymi na AIDS i sierotami, działając w slumsach Kalkuty.
Jej życie było całkowitym oddaniem się Chrystusowi obecnemu w każdym cierpiącym człowieku. Za swoją bezgraniczną służbę otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla w 1979 roku.

Wspomnienie liturgiczne: 1 października

Święta Matko Tereso, w Tobie pragnienie Jezusa na Krzyżu zapłonęło żywym płomieniem, tak iż stałaś się światłem Jego miłości dla innych. Ty, pragnąc kochać Jezusa tak, jak nigdy dotąd nie był kochany, oddałaś Mu się całkowicie, niczego Mu nie odmawiając, stając się nosicielką Jego miłości do najbiedniejszych z biednych. Wyproś mi u Jezusowego Serca tę łaskę (podać intencję). Naucz mnie uległości Jezusowi, aby przenikał cały mój umysł, wolę, serce i dysponował nimi, tak by i moje życie promieniowało Jego światłem i Jego miłością wobec bliźnich. Amen.

Błogosławiony Jerzy Popiełuszko

Prezbiter, Męczennik

Lata życia: 1947–1984
Przynależność: Diecezja Włocławska (Kapłan Archidiecezji Warszawskiej)
Beatyfikacja: 6 czerwca 2010 roku w Warszawie.
Wspomnienie liturgiczne: 19 października.
Patronat: Młodzież, robotnicy, Solidarność, archidiecezja warszawska.

Błogosławiony Jerzy Popiełuszko (1947–1984) to jeden z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych symboli walki o wolność i godność człowieka w Polsce w okresie komunizmu.Urodził się jako Alfons Popiełuszko w Okopach na Białostocczyźnie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1972 roku. Po krótkiej pracy w kilku parafiach, trafił do Warszawy, gdzie od 1980 roku pełnił posługę duszpasterską w kościele św. Stanisława Kostki na Żoliborzu.W momencie narastających protestów robotniczych i powstania NSZZ Solidarność w 1980 roku, Ksiądz Jerzy zaangażował się w pomoc duchową i materialną dla strajkujących hutników Huty Warszawa. Szybko stał się kapelanem warszawskiej "Solidarności" i symbolem Kościoła wspierającego dążenia narodu do wolności.Od 1982 roku regularnie odprawiał słynne Msze za Ojczyznę, podczas których głosił kazania wzywające do odwagi, prawdy i walki ze złem przez dobro, zgodnie ze swoją dewizą: "Zło dobrem zwyciężaj". Jego bezkompromisowa postawa i kazania, które trafiały do tysięcy wiernych, stały się solą w oku ówczesnych władz komunistycznych. Był inwigilowany i szykanowany przez Służbę Bezpieczeństwa (SB).Wieczorem 19 października 1984 roku, w drodze powrotnej z Bydgoszczy, został uprowadzony przez funkcjonariuszy SB. Po brutalnym pobiciu, jego ciało zostało wrzucone do Wisły i odnalezione 30 października 1984 roku w zbiorniku wodnym we Włocławku.Ksiądz Jerzy Popiełuszko został beatyfikowany 6 czerwca 2010 roku w Warszawie. Jego grób przy kościele św. Stanisława Kostki stał się miejscem pielgrzymek. Jest uznawany za Męczennika – symbol niezłomności sumienia i walki o godność w obliczu totalitaryzmu.

Wspomnienie liturgiczne: 19 października

Boże, Źródło wszelkiego dobra, dziękuję Ci, że w swojej miłości obdarzyłeś błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszkę godnością kapłaństwa. Posłałeś Go, aby gorliwie głosił Twoje słowo, szafował świętymi sakramentami, mężnie działał w Twoje Imię i zawsze był blisko każdego człowieka wzywając do przebaczenia, jedności i pokoju. Ty obdarzyłeś Go łaską męczeństwa, przez co upodobnił się do Chrystusa na drodze krzyżowej. Uwielbiamy i dziękujemy Ci, Panie, za ten wielki dar dla Kościoła, szczególnie za to, że uczyniłeś go pośrednikiem w rozdawnictwie łask. W swoim nieskończonym miłosierdziu racz zaliczyć Go w poczet świętych, a mnie, za jego wstawiennictwem udziel łaski, o którą z ufnością Ciebie proszę.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Błogosławiona Małgorzata Łucja Szewczyk

Dziewica, Założycielka Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej (Serafitki)

Lata życia: 1828–1905
Przynależność zakonna: Serafitki (Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej)
Beatyfikacja: 9 czerwca 2013 roku w Krakowie.
Wspomnienie liturgiczne: 5 czerwca.
Patronat: Chorych, ubodzy, zgromadzenie sióstr serafitek.

Błogosławiony Jerzy Popiełuszko (1947–1984) to jeden z najważniejszych i najbardziej rozpoznawalnych symboli walki o wolność i godność człowieka w Polsce w okresie komunizmu.Urodził się jako Alfons Popiełuszko w Okopach na Białostocczyźnie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1972 roku. Po krótkiej pracy w kilku parafiach, trafił do Warszawy, gdzie od 1980 roku pełnił posługę duszpasterską w kościele św. Stanisława Kostki na Żoliborzu.W momencie narastających protestów robotniczych i powstania NSZZ Solidarność w 1980 roku, Ksiądz Jerzy zaangażował się w pomoc duchową i materialną dla strajkujących hutników Huty Warszawa. Szybko stał się kapelanem warszawskiej "Solidarności" i symbolem Kościoła wspierającego dążenia narodu do wolności.Od 1982 roku regularnie odprawiał słynne Msze za Ojczyznę, podczas których głosił kazania wzywające do odwagi, prawdy i walki ze złem przez dobro, zgodnie ze swoją dewizą: "Zło dobrem zwyciężaj". Jego bezkompromisowa postawa i kazania, które trafiały do tysięcy wiernych, stały się solą w oku ówczesnych władz komunistycznych. Był inwigilowany i szykanowany przez Służbę Bezpieczeństwa (SB).Wieczorem 19 października 1984 roku, w drodze powrotnej z Bydgoszczy, został uprowadzony przez funkcjonariuszy SB. Po brutalnym pobiciu, jego ciało zostało wrzucone do Wisły i odnalezione 30 października 1984 roku w zbiorniku wodnym we Włocławku.Ksiądz Jerzy Popiełuszko został beatyfikowany 6 czerwca 2010 roku w Warszawie. Jego grób przy kościele św. Stanisława Kostki stał się miejscem pielgrzymek. Jest uznawany za Męczennika – symbol niezłomności sumienia i walki o godność w obliczu totalitaryzmu.

Błogosławiona Maria Angela Truszkowska

Dziewica, Założycielka Zgromadzenia Sióstr Felicjanek

Lata życia: 1825–1899
Przynależność zakonna: Felicjanki (Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo)
Beatyfikacja: 18 kwietnia 1993 roku przez papieża św. Jana Pawła II.
Wspomnienie liturgiczne: 10 października.
Patronat: Ubodzy, dzieci, zgromadzenie felicjanek.

(Zofia Truszkowska, Dziewica, Założycielka Zgromadzenia Felicjanek)

Błogosławiona Maria Angela Truszkowska (1825–1899), urodzona jako Zofia Truszkowska, była polską mistyczką i społeczną działaczką religijną, Założycielką Zgromadzenia Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo (potocznie zwanego Felicjankami).

Pochodziła z zamożnej rodziny z Kalisza. Mimo iż początkowo planowała życie zakonne w klauzurze, poczucie ogromnej nędzy i potrzeby edukacji zaniedbanych dzieci w Krakowie skłoniło ją do podjęcia aktywnej działalności charytatywnej. Wraz ze swoją kuzynką, zaczęła opiekować się sierotami, ubogimi i bezdomnymi.

W 1855 roku, wraz z grupą towarzyszek, założyła Zgromadzenie Felicjanek, nazwane na cześć świętego Feliksa z Kantalicjo. Misją sióstr było szerzenie Królestwa Bożego poprzez miłosierdzie, zwłaszcza w stosunku do najbardziej opuszczonych.

Pomimo ciężkiej choroby i konieczności rezygnacji z formalnego kierowania Zgromadzeniem w 1869 roku, pozostała dla sióstr duchowym wzorem. Swoje życie ofiarowała za Zgromadzenie, niosąc z pokorą krzyż cierpienia.

Zmarła w Krakowie w 1899 roku. Została beatyfikowana przez papieża św. Jana Pawła II w 1993 roku w Rzymie.

2021-09-20-bl-Karolina-Kozkowna-grafka-cyfrowa-1200x1481-Andrzej-Karpinski.jpg

Błogosławiona Karolina Kózkówna

Dziewica, Męczennica Czystości

Lata życia: 1898–1914
Przynależność: Świecki III Zakon św. Franciszka
Beatyfikacja: 10 czerwca 1987 roku przez papieża św. Jana Pawła II.
Wspomnienie liturgiczne: 18 listopada.
Patronat: Młodzież, Ruch Czystych Serc, diecezja tarnowska.

Błogosławiona Karolina Kózkówna (1898–1914) to jedna z najmłodszych błogosławionych i symbol czystości oraz niezłomnej wiary. Pochodziła z ubogiej, ale głęboko religijnej rodziny chłopskiej z Wał-Rudy koło Tarnowa.

Karolina wyróżniała się wielką pobożnością, pracowitością i zaangażowaniem w życie religijne swojej parafii. Działała w katolickich stowarzyszeniach, uczyła dzieci katechizmu, a jej życie było oparte na głębokiej miłości do Chrystusa Eucharystycznego i Matki Bożej.

Wydarzenie, które doprowadziło ją do męczeństwa, miało miejsce 18 listopada 1914 roku, na początku I wojny światowej. Karolina została uprowadzona przez żołnierza armii carskiej. Broniąc się przed napaścią i gwałtem, uciekła do lasu, gdzie została zamordowana. Ofiara jej życia stała się świadectwem obrony wiary, godności i czystości.

W wieku zaledwie 16 lat Karolina oddała życie. Została beatyfikowana 10 czerwca 1987 roku przez papieża św. Jana Pawła II w Tarnowie.

Jest patronką młodzieży, Ruchu Czystych Serc oraz symbolem wartości każdego życia i godności ludzkiej.

Wspomnienie liturgiczne: 10 października

Boże Wszechmogący, który tajemnice Królestwa objawiasz pokornym i ubogim, Ty prowadziłeś Błogosławioną Karolinę do świętości drogą wytrwałej modlitwy, sumiennego spełniania codziennych obowiązków, zaangażowania w parafialne apostolstwo i wierności Twojej nauce aż do śmierci.

Dopomóż mi trwać – jak Ona – na modlitwie, uczynić pracę służbą Tobie i bliźnim oraz gorliwie podejmować apostolskie dzieła we wspólnocie Kościoła. Wzmocnij mnie, Panie, Twą łaską, abym w obliczu przeciwności – za przykładem Błogosławionej Karoliny – swoją postawą chrześcijańską, a kiedy trzeba będzie nawet ofiarą życia, świadczył, że tylko Ty jesteś prawdziwym Życiem i najwyższym Dobrem.

Proszę Cię, Boże Wszechmogący, aby Błogosławiona Karolina mogła zostać ukazana w chwale świętych Kościoła. Oby za Jej przykładem i wstawiennictwem młodzi ludzie XXI wieku odważnie szli drogą ewangelicznych błogosławieństw stając się światłem świata i solą ziemi, a wszyscy zagubieni i poszukujący Prawdy odnajdowali drogę do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Błogosławiona Rodzina Ulmów

Lata życia:
- Józef Ulma: 1904–1944
- Wiktoria Ulma: 1912–1944
- Dzieci: Stasia, Basia, Władzio, Franio, Antoś, Marysia oraz dziecko nienarodzone.
Przynależność zakonna/stanowa: Świeccy Małżonkowie i Dzieci
Beatyfikacja: 10 września 2023 roku w Markowej (pod przewodnictwem papieża Franciszka).
Wspomnienie liturgiczne: 7 lipca.
Patronat: Rodziny, nienarodzone dzieci, obrońcy życia, wzór miłości bliźniego.
Wyróżnienie: Pierwsza w historii Kościoła cała rodzina (wraz z dzieckiem nienarodzonym) beatyfikowana razem.

Rodzina Ulmów to polscy męczennicy z Markowej na Podkarpaciu, symbol heroicznej miłości bliźniego i ofiary życia złożonej w czasie II wojny światowej.

Józef Ulma (1904–1944) był aktywnym rolnikiem, sadownikiem i pszczelarzem, znanym ze swojej pasji do fotografii i nowoczesnego podejścia do gospodarowania. Wiktoria Ulma (1912–1944) zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Byli małżeństwem głęboko wierzącym, aktywnym w życiu parafii. Mieli sześcioro małych dzieci: Stasię, Basię, Władzia, Frania, Antosia i Marysię. W chwili śmierci Wiktoria była w zaawansowanej ciąży (siódme dziecko narodziło się w momencie egzekucji).

W 1942 roku Ulmowie, kierując się miłością bliźniego i nakazem chrześcijańskim, podjęli decyzję o ukryciu w swoim domu ośmiu Żydów, uciekinierów przed Holokaustem. Pomimo grożącej za to w okupowanej Polsce kary śmierci, ryzykowali życie swoje i swoich dzieci.

W wyniku donosu, 24 marca 1944 roku, do ich domu wkroczyli niemieccy żandarmi. Najpierw rozstrzelano ukrywanych Żydów, a następnie Józefa i Wiktorię. Następnie, aby zastraszyć Polaków, zamordowano także wszystkie ich dzieci.

Rodzina Ulmów została beatyfikowana 10 września 2023 roku w Markowej i jest przykładem heroicznej wiary, miłosierdzia i jedności małżeńskiej. Są uznawani za męczenników miłości.

Wspomnienie liturgiczne: 2 lipca

Wszechmogący, wieczny Boże, dziękujemy Ci za świadectwo heroicznej miłości małżonków Józefa i Wiktorii z Dziećmi, którzy oddali swoje życie, ratując prześladowanych Żydów. Niech ich modlitwy oraz przykład wspierają rodziny w chrześcijańskim życiu i pomagają wszystkim kroczyć prawdziwą drogą świętości. Panie, jeśli jest to zgodne z Twoją wolą, racz łaskawie udzielić mi łaski (podać intencję), o którą Cię proszę przez ich wstawiennictwo. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu

wróć >>