RELIKWIE W NASZEJ PARAFII

Wszyscy jesteśmy wezwani do świętości i tylko święci mogą odnowić ludzkość.

św. Jan Paweł II Orędzie na XX Światowe Dni Młodzieży, 6.08.2004 r.

Św. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego – Mała Arabka

„Jeśli chcesz mnie szukać, poznać Mnie i pójść za Mną, wzywaj światło, to znaczy Ducha Świętego, który oświecił moich uczniów i który oświeca wszystkie ludy, które Go wzywają.”

Bł. Maria Angela Truszkowska

Pamiętaj, że kochającym Boga wszystko na dobre wychodzi, nawet ich upadki i niedoskonałości.

św. Jan Paweł II

Św. Faustyna Kowalska

"W ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swą obronę, prócz miłosierdzia Mojego; szczęśliwa dusza, która przez całe życie zanurzała się w zdroju miłosierdzia, bo nie dosięgnie jej sprawiedliwość”

Św. Andrzej Bobola

„ Moja wiara prowadzi do zbawienia. Nawróćcie się.”

św. Urszula Ledóchowska

Nie wszyscy zostaliśmy powołani do bohaterstwa męczeństwa, ale wszyscy powołani jesteśmy do bohaterstwa świętości.

„Musicie od siebie wymagać choćby inni od was nie wymagali”

Św. Rita

Była żoną, matką, wdową i... zakonnicą. Zawsze wierna miłości i walcząca o pojednanie zwaśnionych rodzin. Dziś pociąga zwyczajnością życia oraz niezłomnością w znoszeniu trudów i cierpienia.

bł. Jerzy Popiełuszko

"Życie trzeba godnie przeżyć, bo jest tylko jedno. Zachować godność człowieka, to pozostać wolnym, nawet przy zewnętrznym zniewoleniu”.

bł. Karolina Kózkówna

św. Matka Teresa z Kalkuty

„Nie jest ważne, co robimy, ale ile miłości wkładamy w swoją pracę.”

Bł. Małgorzata Łucja Szewczyk

Nie sztuka robić wtedy, jak się przyjedzie do gotowego, ale pokonać trudności i nie zniechęcać się, w tym dowód prawdziwej miłości Pana Boga, prawdziwej ofiary i poświęcenia się dla Niego.

Karolina wymagała od siebie, przezwyciężała swój egoizm i lenistwo. Tak sobie organizowała naukę i pracę w gospodarstwie, aby mieć czas na codzienną modlitwę oraz na pójście do kościoła – także w ciągu tygodnia – na Mszę św. i na adorację Najświętszego Sakramentu. Jej ukochaną modlitwą był różaniec. „Maryś – radziła Karolina swojej koleżance – gdzie tylko się ruszysz, miej zawsze ze sobą różaniec”.

Relikwie Krzyża Świętego

Nasza miłość do Boga podtrzymywana jest za pomocą odłamków Krzyża. Stąd cierpienie, które przyjmujemy z cierpliwością, pomaga nam naśladować Pana Jezusa i ofiarować z Nim nasze małe wyrzeczenia.

Czcigodny Ks. Doroteo Hernández Vera

co to są relikwie?

Relikwie (z łac. reliquiae – resztki, szczątki) to przedmioty związane ze świętymi, błogosławionymi lub wydarzeniami z życia Jezusa Chrystusa, które są otaczane szczególną czcią w Kościele katolickim i prawosławiu. Służą one jako materialne znaki obecności i wstawiennictwa danej osoby świętej, a ich kult ma pomóc wiernym w pogłębieniu wiary i modlitwie.

Relikwie dzieli się na trzy główne stopnie:

Relikwie pierwszego stopnia (I stopnia): Są to fragmenty ciała świętego, takie jak kości, krew, włosy, skóra czy paznokcie. Do tej kategorii zalicza się również przedmioty bezpośrednio związane z życiem Chrystusa, np. fragmenty Krzyża Świętego.
Relikwie drugiego stopnia (II stopnia): To przedmioty, których święty używał za życia lub które miały z nim bezpośredni kontakt, np. elementy odzieży, habitu, rękawiczki czy rzeczy codziennego użytku.
Relikwie trzeciego stopnia (III stopnia): Są to kawałki materiału (lub inne przedmioty) dotknięte do relikwii pierwszego lub drugiego stopnia, a także do grobu świętego.

Relikwie przechowywane są zazwyczaj w specjalnych, często bogato zdobionych naczyniach zwanych relikwiarzami i wystawiane do publicznej adoracji przez wiernych. Kościół wymaga, aby relikwie przeznaczone do kultu publicznego posiadały oficjalny dokument (tzw. autentyk) potwierdzający ich pochodzenie, wystawiony przez biskupa.

Kto i kiedy może otrzymać relikwie?

Otrzymywanie relikwii świętych w Kościele katolickim to proces sformalizowany i uregulowany przez prawo kanoniczne, a ich sprzedaż jest surowo zabroniona (jest to grzech symonii). Relikwie nie są przedmiotami handlu, lecz darami, które Kościół udostępnia do kultu.

Kto i kiedy może otrzymać relikwie?

Relikwie I stopnia (fragmenty ciała) i II stopnia (przedmioty użytku) są zazwyczaj udostępniane tylko publicznym miejscom kultu, a nie osobom prywatnym.

Parafie, kościoły, sanktuaria, zgromadzenia zakonne: To główne podmioty, które mogą ubiegać się o relikwie. Procedura ma na celu zapewnienie godnego i publicznego kultu, a także odpowiedniego przechowywania relikwii, zgodnie z przepisami liturgicznymi.
Osoby prywatne: Mogą posiadać relikwie II lub III stopnia (np. małe kawałki materiału dotknięte do relikwii I stopnia lub grobu świętego), często w formie pamiątek. Posiadanie relikwii I stopnia przez osobę prywatną jest bardzo rzadkie i wymaga specjalnego zezwolenia władz kościelnych.

Relikwie są udostępniane przede wszystkim w czasie lub po procesie kanonizacyjnym danej osoby. To właśnie wtedy Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych (lub inna uprawniona władza kościelna, jak np. biskup) zajmuje się podziałem, poświadczaniem autentyczności (wydawaniem tzw. autentyku) i dystrybucją relikwii.

Jak wygląda procedura otrzymania relikwii (dla parafii/instytucji)?

Pisemna prośba: Zainteresowana parafia lub instytucja musi złożyć formalną, pisemną prośbę do postulatora sprawy kanonizacyjnej danego świętego, do biskupa diecezjalnego lub bezpośrednio do sanktuarium, w którym spoczywają szczątki świętego (np. w przypadku św. Szarbela pisze się do Annai w Libanie).
Uzasadnienie i zobowiązanie: W piśmie należy zawrzeć uzasadnienie prośby (np. szczególny kult dla danego świętego w danej wspólnocie) oraz zobowiązanie do otaczania relikwii publicznym kultem i godnego ich przechowywania w odpowiednim relikwiarzu.
Weryfikacja i autentykacja: Władze kościelne weryfikują prośbę i, jeśli zostanie zaakceptowana, wydają relikwie wraz z oficjalnym dokumentem (autentykiem), który potwierdza ich pochodzenie i legalność. Dokument ten jest niezbędny dla publicznego kultu.
Wprowadzenie relikwii: Wprowadzenie relikwii do kościoła odbywa się podczas uroczystej liturgii, często poprzedzonej katechezą, rekolekcjami lub dniami skupienia dla wiernych, aby przybliżyć im postać świętego.

Podsumowując: Otrzymanie relikwii to proces oparty na darowiźnie i poszanowaniu prawa kanonicznego, a ich celem jest pogłębianie wiary i kultu świętych, a nie gromadzenie prywatnych "kolekcji".